ပုလဲ >> ကၽြန္မသိေသာ အခ်စ္ဟူသည္ !

Monday, December 15, 2008

ကိုရဲရင့္နီရဲ႕ လြတ္မယ္ထင္ခဲ့ေသာ္လည္း မလြတ္ခဲ့တဲ့ အခ်စ္ကိုအဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုပါ
ဆိုတဲ့ တက္ဂ္ေလးပဲျဖစ္ပါတယ္။ သူကေတာ့ပို႔စ္ရဲ႕ပံုမွာ သူမ်ားႏွဳတ္ခမ္းေပၚ စာသြားေရးတဲ့အျပင္ ? ေတာင္ပါလိုက္ေသးတယ္ :P ။ အဲဒီေခါင္းစဥ္က ေခါင္းသိပ္စားတယ္။ ေရးရမွာ စာလံုးအေတာ္ရွာရတယ္။ ထင္သေလာက္ သိသေလာက္ ခံစားတတ္သေလာက္ ေရးခ်လိုက္ပါ့မယ္ရွင္။
“ အခ်စ္ ” ဆိုတာ သက္ရွိတိုင္းပိုင္ဆိုင္တဲ့ ခံစားခ်က္။
အခ်စ္က ပန္းျဖစ္ခဲ့ရင္ သူက သက္တမ္းအရွည္ဆံုး ပန္းျဖစ္မွာပါ။ မေသေသာပန္းဆိုလည္း မွားမွာမဟုတ္ပါဘူး။ အျမစ္ရွိတဲ့ပန္း၊ ေရမလို ေလမလို၊ ေနလဲမလိုဘူး။ မ်ဳိးဆက္ေတြအဆင့္ဆင့္ကို ထူးဆန္းစြာပြားတယ္။
လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္အစက မိခင္ျဖစ္မယ္လို႔ထင္တယ္။ အမွန္ကေတာ့ ပုစာၦၱတစ္ပုဒ္လိုပါပဲ။ ဥကအရင္လား အေကာင္ကအရင္လား။( ဒီေနရာမွာ႐ုိင္းခဲ့မယ္ဆိုရင္ ပုလဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္ )ဒါကေတာ့ ေတြးေလ ႐ူးေလ ျဖစ္မယ္လို႔ထင္တာပဲ။
ခုနကစာျပန္ဆက္ရမယ္ေနာ္.. ကေလးတစ္ေယာက္ စစခ်င္းခ်စ္တတ္မွာ သူ႔မိခင္ေပါ့။ ကေလးတစ္ေယာက္ကလဲ အူ၀ဲေအာ္ေနေပမယ့္ သူ႔မိခင္ကို ခ်စ္တတ္မွာပါ။ ဒါဘာေၾကာင့္လဲ။ ေသြးကစကားေျပာတယ္ ဆိုတာမ်ဳိးလား။ အဓိကအရင္းအျမစ္ကေတာ့ “ အခ်စ္ ” ေၾကာင့္ပဲ ဟုတ္ဘူးလား။ အဲဒါေၾကာင့္ ပုလဲ အထင္ကေတာ့“ အခ်စ္ ”ဟူသည္ ဆရာမရွိတဲ့ပညာ၊ မသင္ပဲနဲ႔တတ္တဲ့ ခံစားမွဳတစ္ခုပါ။
“ အခ်စ္ ” ဆိုတာ လူေတြရဲ႕ဆက္သြယ္မွဳတစ္ခု။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကံလို႔လဲပုလဲထင္တယ္။ ေပါေပါေလးေတြးၾကည့္မယ္။ ကမာၻေပၚမွာ လူေတြအမ်ားၾကီးပဲ။ လူတိုင္းနဲ႔မေတြ႔ မဆံုႏူိင္သလို လူတိုင္းနဲ႔လဲ ခင္မင္မွဳမရွိႏူိင္ မခ်စ္ႏူိင္ဘူး။ ကိုယ္နဲ႔သိတဲ့ လူေတြၾကားမွာလဲ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ခင္မင္မွဳပဲျဖစ္ျဖစ္ အခ်စ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ပိုမွာပါ။( ပုလဲအေနနဲ႔သာေျပာတာပါ မွားခဲ့ရင္ထပ္မံေတာင္းပန္ပါတယ္ )အဲေတာ့
“ အခ်စ္ ”ဟာ ကံေရာ မျဖစ္ႏူိင္ဘူးလား။ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြ အေနနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ခင္မင္မွဳ၊ အခ်စ္ဆိုတာ ေရစက္လို႔ေျပာႏူိင္မယ္။ ေယာက္်ားေလး၊ မိန္းကေလးအခ်စ္ဆုိရင္ေတာ့ ဖူးစာေပါ့။
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ “ အခ်စ္ ”
ၾကားဖူးပါတယ္ အခ်စ္မွာ မ်က္စိမရွိဘူးတဲ့။ ဒါေပမယ့္ အခ်စ္မွာ အသိတရားရွိတယ္လို႔ ပုလဲထင္တယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသိတရားနဲ႔လည္းဆိုင္တယ္လို႔ေျပာရင္ ပိုမွန္မလား။
ဥပမာေပါ့ - ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္က ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မလား။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကေကာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မလား။ ရာခိုင္ႏွဳန္းအမ်ားဆံုးနဲ႔ တြက္မယ္ဆို ေယာက္်ားေလးက မိန္းကေလးကိုခ်စ္၊ မိန္းကေလးက ေယာက္်ားေလးကိုခ်စ္တာပဲ ဟုတ္ဘူးလား။
“ အခ်စ္ ”ဆိုတာ ႐ုပ္္ရည္၊ ပညာ၊ ဥစၥာ စသည္ျဖင့္ေတြနဲ႔ မဆိုင္ဘူးတဲ့။ ဒါေပမယ့္ အခ်စ္ေၾကာင့္ ေနာက္ဆက္တြဲေတြကေတာ့ တစ္နည္းနည္းျဖင့္ ေလာဘနဲ႔ဆိုင္လာတတ္ၾကတယ္။ အဲဒါက အခ်စ္နဲ႔ ဘ၀ ဆက္သြယ္မွဳရွိလာတဲ့ အခ်ိန္မွာေပါ့။
“ အခ်စ္ ” ဆိုတာ ေလာကၾကီးကို ျခယ္တဲ့ေဆးေရာင္တစ္ေရာင္၊ သူမရွိရင္မလွဘူး။
“ အခ်စ္ ” ကထူးဆန္းတယ္ဆိုရင္ အမွန္ဆံုးျဖစ္ႏူိင္မလား။ သူသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္ စာေတြ၊ ပံုေတြ၊ အေရာင္ေတြ၊ ဘာဆိုဘာမွ မရွိမယ့္ စာရြက္အျဖဴနဲ႔ျပဳလုပ္ထားတဲ့ စာအုပ္ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ပုလဲထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်စ္စာအုပ္ဟာ သူကိုယ္တိုင္ေၾကာင့္ပဲ အေရာင္ေျပာင္းသြားႏူိင္တယ္။
“ အခ်စ္ ” ဆိုတဲ့ ခံစားမွဳေနာက္မွာလိုက္တဲ့ အျခားခံစားမွဳေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္လို႔ ပုလဲထင္တယ္။ အဓိက ကေတာ့ ခ်စ္တတ္ရင္ ခ်စ္မယ္၊ ေလာဘရွိလာမယ္၊ ပူေဆြးျခင္း ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို တစ္ျပိဳင္နက္ ခံစားတတ္လာမယ္။ ေနာက္ထပ္ေတြလဲ ရွိဦးမွာပါ။
၁၅၀၀ အခ်စ္က ပူေလာင္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ၅၂၈ေလာက္ ေအးျမျခင္းေတြ မရွိႏူိင္ရင္ေတာင္ သူ႔မွာလည္း ေအးျမျခင္းေတြရွိပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ယံုၾကည္မွဳေတြ နားလည္မွဳေတြ ေပးႏူိင္ရင္ ၁၅၀၀ အခ်စ္ကလဲ ေအးျမပါလိမ့္မယ္။ လူတစ္ေယာက္က ၅၂၈ ေမတၱာနဲ႔စတယ္ ျပီးရင္ ၁၅၀၀နဲ႔ေတြ႔မယ္ ေနာင္ေတာ့ ၅၂၈ေမတၱာကို ၁၅၀၀ေမတၱာနဲ႔ ျပန္ေမြးဖြားရတယ္။ ျပီးဆံုးျခင္းမရွိေတာ့ပါဘူး။
ဟဲဟဲ ေတာ္ျပီေနာ္။ ျပီးတြားျပီ။ အေတာ္ျခစ္ကုတ္လိုက္ရတယ္။ ေရးထားတာေတြ အမွားပါရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ လစ္ဟင္းမွဳ လိုအပ္ခ်က္မ်ားလဲရွိပါ၏။ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါေနာ္ :P ။ ကိုရဲရင့္နီ ေရးျပီးျပီ။ အဆင္ေျပပါေစေနာ္။ ေက်နပ္ေနာ္။ ဖတ္ေပးသူမ်ားကိုလည္း ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါတယ္။
အမွန္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ အခ်စ္ပါပဲေလ။ ခ်စ္လို႔ခ်စ္တာေပါ့ေနာ္။
( သြယ္-LONE )

1 comments:

မီးေတာက္ said...

အခ်စ္ဆိုတာ ခ်စ္လို႕ခ်စ္တာေပါ့ေနာ္...
မိုက္လွခ်ည္လား....
အကိုေတာင္ ေႀကြသြားၿပီ...ေနာက္တာပါ
အေရးအသားကေတာ့....စာေရးဆရာမလား
ထင္ရတယ္......ေကာင္းပါတယ္.
ဆက္လက္ေရးသားႏုိင္ပါေစ