နီနီဝင္း >> တညတာ

ခ်မ္းတဲ႔ည ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္စိမ့္စိမ့္ေလးေအးတယ္။
နာရီေလးၾကည့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ညဥ္႔နက္ျပီလို႔ေျပာဖို႔ေတာင္မလိုေတာ့ေအာင္ ေန႔သစ္အရုဏ္ေတာင္တက္ေနျပီ။
ခပ္ေဝးေဝးတစ္ေနရာက ေၾကာင္သံလိုလိုတေညာင္ေညာင္နဲ႔ အေျပးေလးျဖတ္သြားတဲ့ စီးေတာ္ယာဥ္ေတြက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္အသံ
ေသးေသးေတြ တခ်က္ခ်က္ေဝ့လာတယ္။
ေစာင္ပါးေလးႏွစ္ထည္နဲ႔ အခ်မ္းဒဏ္အံတုေနရတာမလြယ္ဘူး။
အပူခ်ိန္ကတက္လာေသးတယ္။
အာေခါင္ေျခာက္လာတာနဲ႕ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က ေရခဲေသတၲာမရွိတဲ့အခန္းက်ဥ္းေလးထဲက ေဖ်ာ္ရည္ဘူးခြံအလြတ္ထဲတည့္ထားတဲ့
ေရေအးေအးကို တက်ိဳက္ေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္။
အျပင္နဲ႔အတြင္း အေအးခ်ိန္မွ်သြားတယ္ ခပ္စိမ့္စိမ့္ေလးေပါ့။
ဟူးခနဲ သက္ျပင္းခ်ျပီး ဟာတာတာဗိုက္ကို ျဖည့္ဖို႔စိုင္းျပင္းမိျပန္ေတာ့ စားလက္စ ေပါင္မုန္႔အထုပ္နဲ႔ နုိ႔ဆီဗူး ကို ေတြ႔တယ္။
မစားခ်င္ေတာ့ဘူး။ဒါေပမယ့္စားစရာက ဒါပဲရွိတယ္။
အျပင္မွာ အိုးတစ္လံုးထဲ ေသာက္စရာ ဟင္းခ်ိဳတဲ့။
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မယ္ဇလီဖူးနဲ႔အရြက္ကို ဆန္ကြဲ ေတြ ငါးဖတ္ေလးေတြနဲ႔ ဟင္းဝါခ်က္ထားတာေတြ႔တာနဲ႔ တစ္ခြက္ေသာက္လိုက္တယ္။
ဟာေနတာ ပိုျပီးဆာလာတယ္။
ေစာနကေတြ႔တဲ့ေပါင္မုန့္ကိုသြားၾကည့္လိုက္ေတာ့ မႈိစြဲခါစ ျဖစ္ေနျပီ။
နို့ဆီကလဲနည္းနည္းေဟာင္းေနျပီ။
မျဖစ္ေခ်ေတာ့ဘူးဆိုျပီး စားမယ့္အစီစဥ္ကိုနားလိုက္ရတယ္။
ျပန္အိပ္ဖို႔လုပ္ေတာ့ နားထဲမွာ တဝီဝီနဲ႔ ျခင္ေကာင္ေတြက ဝဲေေနျပန္တယ္ေလ။