မ်က္လံုး >> Ten Weird Things About Me

by Myat Lone

ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ပထမဆံုး ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ Tag Game Post ေလး တစ္ခုပါ။ ဘေလာ့ဂါမ်ား တက္ကုန္ၾကျပီ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးနဲ႕ ဧျပီ၊ ၂၀၀၇ ေလာက္က ေရးခဲ့တာပါ။ ကုိတက္စလာဆိုတဲ့ လူၾကီး အစျပဳလုိက္တဲ့ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ဒီတက္ဂိမ္းဆိုတာ ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြအၾကား ပ်ံ႕ႏွံ႕ခဲ့တယ္ဆိုတာေလးလည္း မွတ္တမ္းျပဳပါရေစခင္ဗ်ာ။ ပထမဆံုး Tag Game ရဲ႕ ေခါင္းစဥ္က Ten Weird Things About Me ပါခင္ဗ်ား...။

အခုတေလာ ျမန္မာဘေလာ့ဂါစာအုပ္ထဲမ်ား ကိုယ္တုိင္ေရးစာမူေလး တစ္ပုဒ္တစ္ေလပါတန္ေကာင္းရဲ႕ ဆိုျပီး Post ေရးဖို႕ ဦးေႏွာက္ မီးေတာက္ေအာင္ စဥ္းစားေနရတဲ့အထဲ ကိုေက်ာ္ေဇယ် ေကာင္းမႈ၊ ကိုတက္စလာ အစျပဳမႈတို႕ေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္ ေမာင္မ်က္လံုးမွာ သူမ်ား Tag Game ဆိုလို႕ ခါေတာ္မွီ လုိက္လံ Tag Game လိုက္ရျပန္ေခ်သည္တမံု႕။

ကၽြႏု္ပ္ေမာင္မ်က္လံုးသည္ လကုန္ရက္ႏွင့္ တနဂၤေႏြေန႕တြင္သာ ဆံပင္ညွပ္ျခင္း အက်င့္ကို စြဲျမဲစြာ က်င့္ၾကံသူျဖစ္ပါသည္။

မိန္းကေလးမ်ားကို ေဂၚခ်င္သည့္အခါတြင္ ဘယ္သူမွ မေခၚပဲ တစ္စံုတစ္ဦးကေခၚ၍ လွည့္ၾကည့္သည့္ ပံုစံမ်ိဳးျဖင့္ အဆိုပါမိန္းကေလးမ်ားဘက္သို႕ လွည့္လွည့္ ၾကည့္တတ္သူျဖစ္ပါသည္။

မိတ္ေဆြမ်ားထံမွ ပိုက္ဆံေခ်းခ်င္သည့္အခါမ်ိဳးတြင္ အဆိုပါမိတ္ေဆြ၏ ေကာင္းေၾကာင္းကိုေျပာ၍ ေခ်းသည့္ လမ္းေဟာင္းၾကီးကို မႏွစ္သက္ရကား ကၽြႏု္ပ္သည္ ဘယ္မိတ္ေဆြ၏ ၾကီးေဒၚၾကီး မက်န္းမာသျဖင့္ ေငြ ဘယ္ႏွစ္ေသာင္းမွ် ေခ်းငွားလိုက္ရေၾကာင္း၊ သိပ္မၾကာေသးခင္က မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းစရိတ္လိုသျဖင့္ ေငြဘယ္ေ႐ြ႕ဘယ္မွ် စိုက္ထုတ္ေပးထားရေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို ေစတနာ့႐ွင္ၾကီးပံုစံမ်ိဳးေျပာ၍ မိတ္ေဆြလည္း အကၽြႏု္ပ္ကဲ့သို႕ ကုသိုလ္ရလိုပါက ကၽြႏု္ပ္၏ ကုသိုလ္ကို ႐ွယ္ယာ ၀င္ႏုိင္ေၾကာင္းေျပာ၍ ေခ်းငွားျခင္းအမႈကို ျပဳတတ္သူျဖစ္ပါသည္။

မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ စားေသာက္ဆုိင္စသည္တို႕တြင္ စားေသာက္ေနစဥ္အတြင္း ဘယ္ဆိုင္မွာ စားတုန္းက ဘယ္လို စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္တို႕ကို စားခဲ့သည့္အေၾကာင္း မစားရ၀ခမန္းေျပာကာ ျပန္ရန္အခ်ိန္တန္ေသာ္လည္း မျပန္ႏုိင္ပဲ မေနႏုိင္၍ တစ္ေယာက္ေယာက္က Bill ေတာင္းသည့္အခါမ်ိဳးတြင္ ေရအိမ္၀င္ေနတတ္သူျဖစ္ပါသည္။

ဘတ္စ္ကားေပၚတြင္ ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာေလးမ်ား အနီးတြင္သာ ေနရာယူတတ္သူျဖစ္ပါသည္။

မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္တြင္ ထုိင္ရန္၊ အာ႐ိုက္ရန္ ႐ွိသည့္အခါမ်ိဳးတြင္ အိမ္႐ွိ က်မ္းၾကီးက်မ္းခိုင္အသြယ္သြယ္တို႕မွ စာၾကီးေပၾကီးမ်ားကို ႏွစ္ပိုဒ္သံုးပိုဒ္ခန္႕ အရက်က္၍ ဆိုင္တြင္ မိတ္ေဆြမ်ားကို ငယ္ငယ္တုန္းက ဖတ္ခဲ့တဲ့ စာေလးေတြ မွတ္မိေသးတယ္ဟူ၍ စကားအတင္းစပ္ေအာင္ ေျပာကာ ႐ြတ္ျပတတ္သူျဖစ္ပါသည္။

ကၽြႏု္ပ္သည္ အဆင္ေျပၾကီးပြားေနသည့္ မိတ္ေဆြမ်ားထံသို႕ မၾကာခဏဆိုသလို မ်က္စိလည္လမ္းမွားကာ ေရာက္႐ိွသြားတတ္ေသာ္လည္း အဆင္မေျပႏြမ္းပါးေနသူ မိတ္ေဆြမ်ား၏ လိပ္စာ စာအုပ္မွာ အျမဲတမ္း ေပ်ာက္ေနတတ္ပါသည္။

ကၽြႏု္ပ္သည္ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္သည့္အခါတြင္ အဂၤလိပ္စကားကၽြမ္းက်င္သည့္ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ အတူတူသြားၾကည့္၍ သူတို႕ဘာသာျပန္ေျပာျပသည့္အခါတြင္ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ျငိမ့္ကာ ႐ုပ္႐ွင္ျပီးသည့္အခါတြင္မွ မင္းရဲ႕ အဂၤလိပ္စာ အဆင့္ေတာ္ေတာ္တိုးတက္လာတာပဲ၊ ငါ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္တဲ့ တစ္ေလွ်ာက္လံုး နားေထာင္ေနတာ မဆိုးပါဘူး စသည္ျဖင့္ ဆံုးမသြန္သင္ေပးေလ့႐ွိပါသည္။

ကၽြႏု္ပ္သည္ ဂီတႏွင့္ပတ္သတ္လွ်င္ ဦးမိုးစက္၊ ဦးဘတ္တို႕၏ တကၠႏုိျမဴးဇစ္မွသည္ ေဒၚလီပါတန္(ေဒၚေလဘာတီ၏ တပည့္အရင္းေခါက္ေခါက္)၊ ေဒၚ႐ိုေသ ဒန္ဒရိတ္ တို႕၏ Emo/Scremo ဂီတအထိ ထံုးလိုေခ် ေရလိုေႏွာက္ ေခ်ာက္ခ်ားေစႏုိင္စြမ္း ႐ွိသူျဖစ္သည္။

ကၽြႏု္ပ္သည္ ကၽြႏု္ပ္တြင္ ဇနီးႏွင့္ သားေယာက်ၤားေလးတစ္ဦး႐ွိေၾကာင္းကို ကၽြႏု္ပ္၏ဘေလာ့ဂ္တြင္ မည္သည့္အခါမွ မည္သည့္အေၾကာင္းႏွင့္မွ မေရးရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အခုိင္အမာ ခ်ထားသူျဖစ္ပါသည္။ (စံုစမ္းေမးျမန္းျခင္းသီးခံပါ)