ငယ္ငယ္က ဝါသနာ... အင္း.... ဘာမ်ားပါလိမ့္...!!
တိမ္ေတြအံု႔ၿပီး ညိဳ႕လာရင္ ရင္မွာ တမ်ိဳးႀကီးပဲ.. အဲ့ဒါ ဟိုးငယ္ငယ္ ကေလးေလး ဘဝကတည္းကပါ... စာမဖတ္တတ္ခင္ အ႐ြယ္တုန္းကေတာ့ စားပြဲေတြ ခံုေတြေအာက္ကိုတိုးဝင္.. ဒါမွမဟုတ္ အခန္းေထာင့္ေလး တေနရာရာမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ထိုင္ေနတတ္တယ္ လို႔ ေမေမက ေျပာဖူးပါတယ္... စာေလးတစ္လံုး ႏွစ္လံုး ဖတ္တတ္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ေတြ႕ရာစာအုပ္ေလး တစ္အုပ္ကို ဆြဲယူသြားၿပီး ကုတင္ေပၚမွာ ေကြးေကြးေလး ၿငိမ္ေနတတ္ျပန္ေရာ.. လက္ထဲက စာအုပ္ကိုလည္း မလွန္ဘဲ မွန္ျပတင္း အျပင္က တိမ္ေတြကို ေငးေငးေနတတ္တဲ့ ဝါသနာေလး ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္...။
ကေလးမက လူႀကီးလည္းမက် အ႐ြယ္ေလးေရာက္လာျပန္ၿပီ..!!
ဝါသနာအရ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္လည္း ကေလးေလး တုန္းကနဲ႔ ထူးမျခားနားပါပဲ... သိပ္မလည္ တတ္ခဲ့ဖူးပါဘူး.. သူငယ္ခ်င္းေတြက လာေခၚတိုင္းလည္း သူတို႔ေတြ စိတ္ညစ္ လက္ေလွ်ာ့ၿပီး ျပန္သြားရတတ္တာက ခပ္မ်ားမ်ားရယ္ပါ။ သီခ်င္းေတြ နားေထာင္တတ္လာတယ္ ဂစ္တာေလးစ တီးတတ္လာခဲ့ဲၿပီ... ေနာက္ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ ဝတၱဳေတြ ရည္းစားစာေတြ..(ဟီးး) ဖတ္တတ္လာတာေပါ့... ၿပီးေတာ့ ရာသီဥတုေတြကို ရင္မွာ ပိုခံစားတတ္လာတယ္..။ မိုး႐ြာတာကို ကၽြန္မ မုန္းတယ္.. မိုးေတြမ႐ြာခင္ ၿပိဳအိဆင္းလာတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြကို ေငးၾကည့္ရင္း ဂစ္တာေလး တီးေနရတဲ့ ဝါသနာကို ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ အရမ္းသေဘာက်မိတာပါ...။
တစ္ေယာက္တည္း သြားရလာရတာမ်ိဳး ႀကိဳက္တဲ့ ဝါသနာ ကၽြန္မမွာရွိတယ္.. ေတာ္႐ံုတန္႐ံု အေဖာ္ေတြနဲ႔ မသြားတတ္ မေနတတ္ပါဘူး.. ေ႐ွာ့ပင္းသြားရင္လည္း တစ္ကိုယ္တည္း သြားခ်င္တာ.. ေဘးမွာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ေယာက္ ပါလို႔ သူ႔ကို အားနာေပးရတာမ်ိဳး သေဘာမက်ပါဘူး..။ ေငးခ်င္ရာကို ေငးမယ္.. လိုခ်င္ရာကို ဝယ္မယ္.. တစ္ေနရာရာမွာ တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ခ်င္ထိုင္ေနမယ္.. အခ်ိန္ေတြကို ေမ့ထားတတ္တဲ့ အက်င့္ေၾကာင့္ နာရီကို ခဏခဏ ငံု႔ၾကည့္တတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးနဲ႔ ခပ္ေဝးေဝးမွာ ေနတတ္တယ္..။ ဆူဆူညံညံ ေနရာေတြမွာ သြားထိုင္ျဖစ္ရင္လည္း တစ္ေယာက္တည္းပါပဲ.. ခပ္မိုက္မိုက္ေပါ့ ဘာျဖစ္လဲေနာ့...!! အေသခ်ာဆံုး ဝါသနာကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ထင္ရာက်ဲျခင္းပါပဲ...။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့... အင္မတန္ အအိပ္မက္ပါတယ္..။ အပ်င္းထူ အအိပ္ပုတ္တဲ့ ဝါသနာ အႀကီးႀကီး ရွိပါတယ္... ကၽြန္မ အအိပ္မက္ရျခင္းမွာ ခိုင္လံုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ရွိေနတယ္..။ ကၽြန္မလား...!! ဟုတ္..!! စိတ္အရမ္းညစ္လာရင္ အိပ္ပါတယ္.. တစ္စံုတစ္ရာကို ေသမေလာက္ လြမ္းဆြတ္ တမ္းတလာရင္လည္း အိပ္ပါတယ္.. အတိတ္ဆိုတာေတြ ေခါင္းထဲေရာက္လာရင္းလည္း အိပ္လိုက္ပါတယ္.. မနက္ျဖန္ဆိုတာကို ႀကိဳမေတြးခ်င္ရင္လည္း အိပ္ပစ္လိုက္ပါတယ္..။ ခံယူခ်က္ကေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ အရာအားလံုးကို တစ္ခဏေတာ့ ေမ့သြားႏိုင္လို႔ပါ။ ဒါေပမယ္႔.. မထင္မွတ္ပဲနဲ႔ မအိပ္ခင္ အေတြးေတြကိုစြဲလို႔ အိပ္မက္ မက္တတ္တာကေတာ့ ခၽြင္းခ်က္ေပါ့ေလ.. အိပ္မက္ေတြ ႏွိပ္စက္ရင္ေတာ့ သိပ္သိပ္ကို ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္...။
ေလာေလာဆယ္ ဝါသနာကို ထပ္ေျပာျပဦးမယ္... အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း ဘေလာ့ဂ္ ကိုက္ေနပါတယ္။ မယ္မယ္ရရ မဟုတ္တဲ့ စာတိုေပစ ကဗ်ာမက် ဘာမက် အထာမက်ေတြ ေလွ်ာက္ေရးေနမိတာပါပဲ... ရင္ဘတ္ထဲက အမွန္အကန္ေတြ ဘေလာ့ဂ္ေလးေပၚမွာ အန္တယ္.. တစ္ခါတေလေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေလးဟာ ကၽြန္မအတြက္ အန္ဖတ္ပံုးေလး... အိပ္မရတဲ့ညေတြမွာ စာမူး မူးၿပီး ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္ေအာင္ အန္ခ်င္လာတိုင္းလည္း ဘေလာ႔ဂ္စာမ်က္ႏွာေလးက အဖံုးေလးကို ၾကည္ျဖဴစြာ အဆင္သင့္ ဖြင့္ေပးထားတတ္ေသးတာ..။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေန႔စဥ္ညတိုင္း အန္ဖတ္ဆို႔မတတ္ အန္အန္ ေနတယ္ ဆိုပါေတာ႔..။ တစ္ခါတေလေတာ့ သူက သိပ္သေဘာထားႀကီးၿပီး သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ရင့္က်က္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္လိုပဲ.. ကၽြန္မအႏြံတာေတြကို ခံေပးေနတတ္တယ္.. ဘေလာ့ဂ္ေလးအေပၚမွာ အတၱႀကီးႀကီးနဲ႔ ဆိုးခ်င္တဲ့ ဝါသနာႀကီး တြယ္ကပ္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ေလး ဆိုးပါတယ္.. ။
ကၽြန္မ တကယ္ မေကာင္းပါဘူး..။ အခု.. ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူ႔အေပၚ အႏိုင္ယူၿပီး ဆိုးတတ္တဲ့ ဝါသနာႀကီးကို ခဏရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ကို စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ အနားေလး ေပးလိုက္ပါဦးမယ္...။
ကယ္.... ကၽြန္မ တစ္ေရးတေမာ အိပ္လိုက္ပါဦးမယ္.... :P
ေပေစာင္းေစာင္း ႐ိုက္ခ်က္ဆရာ မယ္မ်ိဳးမ်ိဳး (ေမာင္မ်ိဳး) က Tag ထားတဲ့ ဝါသနာေလးမ်ား ဆိုတဲ့ Tag Post ေလးပါ..။ ကိုမ်ိဳးေရ... ေရးလိုက္ၿပီ ေက်နပ္ေတာ့ေနာ့... ဟဲ.. ဟဲ..!! ခုေတာ့ ခင္ေလး အိပ္လိုက္ဦးမယ္.. ေန႔သမား ေမာင္ႏွမ ဆရာသမားမ်ား ဂြတ္ေန႔(စ္).. ညသမား ေမာင္ႏွမ ဆရာသမားမ်ားလည္း ဂြတ္ည(စ္)လို႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္... အားလံုးဘဲ တာ့(စ္) တာ ပါေနာ္....!!
(ခင္ေလးငယ္)
တိမ္ေတြအံု႔ၿပီး ညိဳ႕လာရင္ ရင္မွာ တမ်ိဳးႀကီးပဲ.. အဲ့ဒါ ဟိုးငယ္ငယ္ ကေလးေလး ဘဝကတည္းကပါ... စာမဖတ္တတ္ခင္ အ႐ြယ္တုန္းကေတာ့ စားပြဲေတြ ခံုေတြေအာက္ကိုတိုးဝင္.. ဒါမွမဟုတ္ အခန္းေထာင့္ေလး တေနရာရာမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ထိုင္ေနတတ္တယ္ လို႔ ေမေမက ေျပာဖူးပါတယ္... စာေလးတစ္လံုး ႏွစ္လံုး ဖတ္တတ္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ေတြ႕ရာစာအုပ္ေလး တစ္အုပ္ကို ဆြဲယူသြားၿပီး ကုတင္ေပၚမွာ ေကြးေကြးေလး ၿငိမ္ေနတတ္ျပန္ေရာ.. လက္ထဲက စာအုပ္ကိုလည္း မလွန္ဘဲ မွန္ျပတင္း အျပင္က တိမ္ေတြကို ေငးေငးေနတတ္တဲ့ ဝါသနာေလး ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္...။
ကေလးမက လူႀကီးလည္းမက် အ႐ြယ္ေလးေရာက္လာျပန္ၿပီ..!!
ဝါသနာအရ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္လည္း ကေလးေလး တုန္းကနဲ႔ ထူးမျခားနားပါပဲ... သိပ္မလည္ တတ္ခဲ့ဖူးပါဘူး.. သူငယ္ခ်င္းေတြက လာေခၚတိုင္းလည္း သူတို႔ေတြ စိတ္ညစ္ လက္ေလွ်ာ့ၿပီး ျပန္သြားရတတ္တာက ခပ္မ်ားမ်ားရယ္ပါ။ သီခ်င္းေတြ နားေထာင္တတ္လာတယ္ ဂစ္တာေလးစ တီးတတ္လာခဲ့ဲၿပီ... ေနာက္ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ ဝတၱဳေတြ ရည္းစားစာေတြ..(ဟီးး) ဖတ္တတ္လာတာေပါ့... ၿပီးေတာ့ ရာသီဥတုေတြကို ရင္မွာ ပိုခံစားတတ္လာတယ္..။ မိုး႐ြာတာကို ကၽြန္မ မုန္းတယ္.. မိုးေတြမ႐ြာခင္ ၿပိဳအိဆင္းလာတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြကို ေငးၾကည့္ရင္း ဂစ္တာေလး တီးေနရတဲ့ ဝါသနာကို ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ အရမ္းသေဘာက်မိတာပါ...။
တစ္ေယာက္တည္း သြားရလာရတာမ်ိဳး ႀကိဳက္တဲ့ ဝါသနာ ကၽြန္မမွာရွိတယ္.. ေတာ္႐ံုတန္႐ံု အေဖာ္ေတြနဲ႔ မသြားတတ္ မေနတတ္ပါဘူး.. ေ႐ွာ့ပင္းသြားရင္လည္း တစ္ကိုယ္တည္း သြားခ်င္တာ.. ေဘးမွာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ေယာက္ ပါလို႔ သူ႔ကို အားနာေပးရတာမ်ိဳး သေဘာမက်ပါဘူး..။ ေငးခ်င္ရာကို ေငးမယ္.. လိုခ်င္ရာကို ဝယ္မယ္.. တစ္ေနရာရာမွာ တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ခ်င္ထိုင္ေနမယ္.. အခ်ိန္ေတြကို ေမ့ထားတတ္တဲ့ အက်င့္ေၾကာင့္ နာရီကို ခဏခဏ ငံု႔ၾကည့္တတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးနဲ႔ ခပ္ေဝးေဝးမွာ ေနတတ္တယ္..။ ဆူဆူညံညံ ေနရာေတြမွာ သြားထိုင္ျဖစ္ရင္လည္း တစ္ေယာက္တည္းပါပဲ.. ခပ္မိုက္မိုက္ေပါ့ ဘာျဖစ္လဲေနာ့...!! အေသခ်ာဆံုး ဝါသနာကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ထင္ရာက်ဲျခင္းပါပဲ...။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့... အင္မတန္ အအိပ္မက္ပါတယ္..။ အပ်င္းထူ အအိပ္ပုတ္တဲ့ ဝါသနာ အႀကီးႀကီး ရွိပါတယ္... ကၽြန္မ အအိပ္မက္ရျခင္းမွာ ခိုင္လံုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ရွိေနတယ္..။ ကၽြန္မလား...!! ဟုတ္..!! စိတ္အရမ္းညစ္လာရင္ အိပ္ပါတယ္.. တစ္စံုတစ္ရာကို ေသမေလာက္ လြမ္းဆြတ္ တမ္းတလာရင္လည္း အိပ္ပါတယ္.. အတိတ္ဆိုတာေတြ ေခါင္းထဲေရာက္လာရင္းလည္း အိပ္လိုက္ပါတယ္.. မနက္ျဖန္ဆိုတာကို ႀကိဳမေတြးခ်င္ရင္လည္း အိပ္ပစ္လိုက္ပါတယ္..။ ခံယူခ်က္ကေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ အရာအားလံုးကို တစ္ခဏေတာ့ ေမ့သြားႏိုင္လို႔ပါ။ ဒါေပမယ္႔.. မထင္မွတ္ပဲနဲ႔ မအိပ္ခင္ အေတြးေတြကိုစြဲလို႔ အိပ္မက္ မက္တတ္တာကေတာ့ ခၽြင္းခ်က္ေပါ့ေလ.. အိပ္မက္ေတြ ႏွိပ္စက္ရင္ေတာ့ သိပ္သိပ္ကို ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္...။
ေလာေလာဆယ္ ဝါသနာကို ထပ္ေျပာျပဦးမယ္... အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း ဘေလာ့ဂ္ ကိုက္ေနပါတယ္။ မယ္မယ္ရရ မဟုတ္တဲ့ စာတိုေပစ ကဗ်ာမက် ဘာမက် အထာမက်ေတြ ေလွ်ာက္ေရးေနမိတာပါပဲ... ရင္ဘတ္ထဲက အမွန္အကန္ေတြ ဘေလာ့ဂ္ေလးေပၚမွာ အန္တယ္.. တစ္ခါတေလေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေလးဟာ ကၽြန္မအတြက္ အန္ဖတ္ပံုးေလး... အိပ္မရတဲ့ညေတြမွာ စာမူး မူးၿပီး ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္ေအာင္ အန္ခ်င္လာတိုင္းလည္း ဘေလာ႔ဂ္စာမ်က္ႏွာေလးက အဖံုးေလးကို ၾကည္ျဖဴစြာ အဆင္သင့္ ဖြင့္ေပးထားတတ္ေသးတာ..။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေန႔စဥ္ညတိုင္း အန္ဖတ္ဆို႔မတတ္ အန္အန္ ေနတယ္ ဆိုပါေတာ႔..။ တစ္ခါတေလေတာ့ သူက သိပ္သေဘာထားႀကီးၿပီး သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ရင့္က်က္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္လိုပဲ.. ကၽြန္မအႏြံတာေတြကို ခံေပးေနတတ္တယ္.. ဘေလာ့ဂ္ေလးအေပၚမွာ အတၱႀကီးႀကီးနဲ႔ ဆိုးခ်င္တဲ့ ဝါသနာႀကီး တြယ္ကပ္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ေလး ဆိုးပါတယ္.. ။
ကၽြန္မ တကယ္ မေကာင္းပါဘူး..။ အခု.. ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူ႔အေပၚ အႏိုင္ယူၿပီး ဆိုးတတ္တဲ့ ဝါသနာႀကီးကို ခဏရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ကို စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ အနားေလး ေပးလိုက္ပါဦးမယ္...။
ကယ္.... ကၽြန္မ တစ္ေရးတေမာ အိပ္လိုက္ပါဦးမယ္.... :P
ေပေစာင္းေစာင္း ႐ိုက္ခ်က္ဆရာ မယ္မ်ိဳးမ်ိဳး (ေမာင္မ်ိဳး) က Tag ထားတဲ့ ဝါသနာေလးမ်ား ဆိုတဲ့ Tag Post ေလးပါ..။ ကိုမ်ိဳးေရ... ေရးလိုက္ၿပီ ေက်နပ္ေတာ့ေနာ့... ဟဲ.. ဟဲ..!! ခုေတာ့ ခင္ေလး အိပ္လိုက္ဦးမယ္.. ေန႔သမား ေမာင္ႏွမ ဆရာသမားမ်ား ဂြတ္ေန႔(စ္).. ညသမား ေမာင္ႏွမ ဆရာသမားမ်ားလည္း ဂြတ္ည(စ္)လို႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္... အားလံုးဘဲ တာ့(စ္) တာ ပါေနာ္....!!
(ခင္ေလးငယ္)
